ترا به عربی ( البتراء ) شهری تاریخی در کشور پادشاهی اردن

این شهر باستانی در ۲۶۲ کیلومتری جنوب شهر عمّان پایتخت اردن ودر غرب راه اصلی بین شهر عمّان وشهر عقبه واقع شده‌است. شهری است به کمال که همهٔ آن در کوه و در تخته سنگهایی به رنگ گل سرخ یا رنگ صورتی تراشیده شده‌است. از اینجاست که نام این شهر زیبا پترا نهاده شده‌است. کلمه (پترا) به زبان یونانی به معنی (صخره) است وچون این شهر باستانی تماماً در سنگ (صخره) کنده شده‌است، آنرا پترا نامیده‌اند. همچنین این شهر تاریخی وزیبا را به خاطر گل سرخ گون بودنش بنام ( المدینة الوردیة ) نیز نامیده اند، در سال ۱۹۷۸ میلادی کتابی در این مورد نوشته شده‌است که از تاریخ بنای این شهر باستانی سخن می‌گوید، مؤلف نام کتاب را (الأسرار المَدینَة الوَردِیَة) نامگذاری نموده‌است. نام قدیم این شهر سلع بود، یعنی (صخره) رومیان نامش را به زبان خودشان ترجمه نموده‌اند. درقرن اول قبل از میلاد و در عهد شاه غسانی حارث سوم درخشید.

حدود کشور نَبَطی‌ها

حدود کشور نَبَطی‌ها از ساحل شهر عسقلان در غرب فلسطین و در امتداد صحرای شام در سمت مشرق ادامه می‌یافت. شهر پترا حلقهٔ اتصال بین تمدن سرزمین میان‌رودان (یا بین‌النهرین) و سرزمین شام و شبه‌جزیره عربستان و مصر بوده‌است. این شهر که پایتخت کشور نَبَطی‌ها بود توانسته‌بود کنترل و زمام راه‌های تجارتی مناطق اطراف خود بدست گیرد، کاروانهای تجارتی از جنوب شبه‌جزیره عربستان و غزه و عسقلان و صور و دمشق از راه پترا پایتخت کشور نَبَطی‌ها می‌گذشته‌اند و این شهر از رونق خاصی برخوردار بوده‌اند.
پایان حکومت نَبَطی‌ها

پایان حکومت نَبَطی‌ها و خرابی پایتخت شهر پترا بدست رومیان در سال ۱۰۵ میلادی بوده‌است، قشون رومیان در سال ۱۰۵ میلادی سرزمین نَبَطی‌ها را محاصره می‌کنند وآب را به روی ساکنان شهر می‌بندند و سرانجام بعد از مدتی آن شهر را اشغال می‌کنند و به حکومت نَبَطی‌ها خاتمه می‌دهند.
بیرون آمدن پترا از دست رومیان

در سال ۶۳۶ میلادی عربها توانستند شهر پترا را از نفود رومی‌ها برهانند. ساکنان پترا پس از آن به کشاورزی اشتغال ورزیدند. اما زلزله‌ای که درسالهای ۷۴۶ و ۷۴۸ به این شهر وارد آمد، ساکنان پترا را وادار نمود تا به مناطق اطراف کوچ کنند. آثار این شهر باستانی همچون دُّری در کوه می‌درخشد و یادگاری از دوران نَبَطی‌ها بجا مانده‌است که بسیار تماشایی است.

آشنایی با ایران

قلعه سریزد

سریزد یکی از روستاهای استان یزد و شهرستان مهریز است که قدمتی چند هزار ساله دارد در زمان‌های دور دروازهٔ یزد در سریزد بوده و ابتدای یزد سریزد بوده که به آن شهر فرافر می‌گویند.

سریزد در ۳۰ کیلومتری جنوب شهر یزد قرار دارد. قلعه سریزد و چندین آب انبار و کاروانسرا و رصد خانه درحال احداث و... از آثار معماری قدیمی وتوریستی این روستا به شمار می‌رود. عمده محصول کشاورزی این روستا انار است که به خارج از کشور صادر می‌شود. اولین مجتمع پرورش اهوی کویری استان یزد در سریزد درسال ۱۳۸۸شروع بکار نموده‌است که جنبه جذب توریست وکمک به حفظ وتکثیر این گونه درحال انقراض حیات وحش می‌باشد. این منطقه دارای اقلیم آب وهوایی وخاک ویزه‌ای جهت پرورش وتکثیر انواع چارپایان نظیر اسب، شتر وآهو ونظایر آن می‌باشد.

به عنوان مهمترین بنا از ابنیه تاریخی در سریزد و به عنوان یک اثر دارای قدمت هزاران ساله واجد ارزشهای تاریخی و کالبدی بسیاری است. قدمت این بنا مربوط به دوران پادشاهی ساسانیان می باشد و این بنا در سال 1354 هجری شمسی با شماره 1084 در سازمان میراث فرهنگی به ثبت رسیده است.

  

شکاف های انتهای تار موی انسان

 

مویرگ های اعصاب چشم

گلوبول های قرمز خون